โหราศาสตร์ไทย

ตำรา นรลักษณ์ศาสตร์

ตำราพรหมชาติฉบับสมบูรณ์

โดย สำนักพิมพ์อำนาจสาส์น

(ฉบับเค้าความของพระมหามณเฑียร แปลทูลเกล้าถวายรัชกาลที่ 1)

ประวัติตำราเล่มนี้ พระมหามณเฑียร แปลจากต้นฉลับภาษาจีน ซึ่งเป็นของซินแส (หมอดู) ที่มีชื่อเสียง

ในรัชกาลที่ 1 ได้ทรงถือว่าตำราเล่มนี้เป็นคู่มือในการคัดเลือกคนเข้ารับราชการในสมัยนั้น

เกี่ยวกับซินแส เจ้าของเดิมของตำรานี้ ผู้เรียบเรียงใคร่ขอเล่าประวัติให้ผู้อ่านทราบ เบื้องต้น ดังต่อไปนี้

อดีตกาล สมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศแห่งกรุงศรีอยุธยา เช้าวันหนึ่งมีภิกษุ 2 รูป ออกบิณฑิบาตรเป็นปกติ

และกำลังจะเดินเข้าไปรับบิณฑบาตในพระมหาราชวัง ระหว่างทางได้พบซินแสที่นั่งอยู่ริมทางหัวเราะท่าทางขบขัน

ภิกษุทั้งสองจึงเดินเข้าไปถาม ซินแสคนนั้นได้บอกว่า ท่านทั้งสองต่อไปภายหน้าจะได้เป็นกษัตริย์ครองบัลลังก์ในขอบขัณฑสีมาเดียวกัน ดังโคลงซึ่ง น.ม.ส. แต่งไว้ว่า

เกิดมาข้าพเจ้าไม่                    เคยเห็น

สองสหายหลายประเด็น                       เด่นชี้

ภายหน้าว่าจักเป็น                                  ปิ่นกษัตริย์

นั่งอยู่คู่กันฉะนี้                                      แน่แล้วชวนหัว

ภิกษุทั้งสองรูปแลกใจ จึงตอบซินแสไปว่า

สองข้าอายุใกล้                      เคียงกัน

ทั้งคู่จะทรงขัณฑ์                                   ผิดเค้า

เป็นกษัตริย์ร่วมรัฐบัล-                         ลังค์ร่วม ไฉนนอ

เห็นจะสัดตวงข้าว                                 แม่น้ำคำทาย

ภิกษุองค์หนึ่งช่อว่า ภิกษุสิน (พระเจ้าตากสิน) อีกองค์หนึ่งชื่อภิกษุด้วง (พระพุทธยอดฟ้าฯ) ขณะนั้นไมได้

เชื่อคำซินแสเลย แต่ต่อมาคำทำนายของซินแสได้เป็นความจริง ดังปรากฏในประวัติศาสตร์แล้ว

ซินแสผู้นี้เอย บอกตำราเล่มนี้เขาเคยเล่าเรียนมาจากบรรพบุรุษ ต่อมาพระมหามณเฑียร จึงแปลขึ้นทูลเกล้าถวายรัชกาลที่หนึ่ง ทรงใช้เป็นคู่มือเลือกคนเข้ารับราชการในสมัยของพระองค์ และในปัจจุบันนี้ ต้นฉบับยังคงเหลือในหอสมุดแห่งชาติ และผู้รวบรวมได้รวมลักษณะคน ค้นคว้าจากตำราต่างประเทศมารวมไว้ด้วยหวังว่าคงจะให้สารประโยชน์แก่ผู้อ่านไม่มากก็น้อย

ต่อไปนี้ จะเริ่มคำทำนายลักษณะคน ตามตำราหลายอาจารย์ เพื่อผู้อ่านจะได้นำไปพิจารณา สังเกตบุคคลที่คบหาสมาคมต่อไป

ตำรับนรลักษณ์ศาสตร์ (ฉบับเค้าความของพระมหามณเฑียร แปลทูกเกล้าถวายรัชกาลที่ 1)

หน้าผาก คือ บริเวณเหนือคิ้วขึ้นไปถึงไรริมผมส่วนกว้าง นับระหว่างปลายคิ้วทั้งสองข้างขึ้นไป

1.        ผู้ใดหน้าผากกว้างไรผมเสมอกัน หน้าผากสูง ท่านว่าท่านผู้นั้นแม้จะเกิดในตระกูลต่ำ แต่มีบุญวาสนาจะได้เป็นพระยามหาอำมาตย์แล

2.        ถ้าผู้ใดหน้าผากกว้าง ไรผมเป็นง่ามดูแต่พองาม ท่านว่าผู้นั้นเป็นคนมีปัญญา สติความนึกคิดรอบคอบเฉลียวฉลาดยิ่งนัก

3.        ผู้ใดคิ้วทั้งคู่ดกดำและแข็งมาก ท่านว่าผู้นั้นอาภัพ แม้เกิดในสกุลสูงก็ผลาญสกุลมิดีเลย

4.        ผู้ใดมีเง่าจมูกหักปลายจมูกโด่ง ผู้นั้นใจคอเหลาะแหละไม่แน่นอน เป็นผู้นำคนไม่ได้

5.        ผู้ใดสันจมูกเสมอกัน มีปลายจมูกโด่งรูจมูกพอเหมาะพอควร ท่านว่าจมูกสิงห์ ผู้นั้นมีอำนาจ เป็นเจ้าคนนายคน แม้ไม่ทำราชการก็ต้องเป็นผู้มีบุญอำนาจวาสนา ไม่ทุกข์ร้อนใจเลย

6.        ผู้ใดยังหนุ่มสาวแต่ใบหน้าบิดเบี้ยว หรือมีแก้มตอบ โหนกแก้มทั้งสองข้างโปนออกมา ท่านว่าผู้นั้นขี้โรค มีความเดือดร้อนใจเสมอ แม้จะมีเงินทองก็หาความสุขมิได้

7.        ผู้ใดมีดวงหน้าเต็มอิ่มเอิบรูปไข่หน้าผากกว้างเสมอกัน ท่านผู้นั้นมีอำนาจวาสนาดังราชสีห์มักได้เป็นใหญ่ มีคนอุปถัมภ์ชุบเลี้ยง ไม่เดือดร้อนเลย

- หญิงใดหน้าผากกว้างและคางเหลี่ยม แก้มทั้งสองอิ่มเอบ ท่านว่าผู้นั้นเป็นสตรีมีบุญจะได้เป็นนางพระยา มีทรัพย์สมบัติ ข้าบริวารมาก

- หญิงใดหน้าผากกว้าง วัดจากคิ้วขึ้นไปเกิดกว่าฝ่ามือ และมีเส้นผมบางและห่างท่านว่าหญิงนั้นอาภัพขี้โรค ใจคอดุร้าย จิตใจไม่สมประกอบ มักเป็นจิตประสาทแล

- ชายใดหน้าผากกว้าง แต่ไรผมเหนือคิ้วทั้งสองเป็นง่าม ท่านว่าหัวล้านง่ามถ่อ ถ้าไม่มากนัก เป็นคนมีสติปัญญา ไม่ร่ำรวย ไม่ยากจน พอมีพอกิน แต่จะได้เป็นครูบาอาจารย์ คนทั่วไปแล

- ชายใดหัวล้านแง่เถิกล้อมวงกลม มีหย่อมผมอยู่ประปรายที่ระหว่างกลางคิ้วทั้งสอง ท่านว่าผู้นั้นมีอำนาจวาสนา ยศตำแหน่งสูง แต่ต้องเลี้ยงบริวารด้วยเงินหว่านมีแต่พระเดชไม่มีพระคุณ ท่านว่าผู้ชายผู้นั้นใหญ่โตก็กลัวระแวงศัตรูอยู่ตลอดเวลาแล

- ชายผู้ใดหัวล้านเตียนโล่งเฉพาะด้านหน้า ไปมีผมดำด้านหลัง ท่านว่าชายผู้นั้นอาภัพ แต่มิตรสหายสนับสนุน ได้ดีเพราะคนอื่น ไม่มีหัวคิดริเริ่มของตัวเอง

- ชายใดหน้าผากแคบ หัวคิ้วกับไรผมเกือบชิดกัน ท่านว่ามีปัญญาทึบคิดสั้นเห็นแก่ตัว รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหาง ชอบเอาเปรียบคนแล

- ชายใดหน้าผากแคบ ใบหน้าแหลมเอิบอิ่มแก้มยุ้ย คางแหลม ใต้คางมีเนื้อยุ้ย (คางสองชั้น) ท่านว่า ชายผู้นั้นกิเลสตัณหามาก ไม่รู้อิ่มในกามคุณชอบผิดลูกผิดเมียเขา เป็นคนมีหัวคิดริเริ่ม ดีแต่พูด ทำไม่เป็น แต่มีอำนาจมีทรัพย์สมบัติ ข้าบริวารมากแล

- ชายใดหัวล้านและกระหม่อมเตียนโล่ง ท่านว่า เป็นคนเจ้าปัญญา ปากกับใจไม่ตรงกัน เลี้ยงตัวไม่รอด ได้ดีเพราะผู้อื่นแล

- ชายใดหน้าผากกว้าง แต่คางแหลม ริมฝีปากเล็กมักเป็นคนแพ้ฟันคนอาภัพ ทางเพศหาความสุขมิได้ แม้จะมีเงินทองมาก

- ชายใดหน้าผากกว้าง หัวล้านง่าม (ปากฉลามใบหน้าสี่เหลี่ยม) คิ้วพอดูงาม ท่านว่า สติปัญญาเลิศคนจะได้เป็นหัวหน้า สมณะชีพราหมณ์ ครูบาอาจารย์คนทั่วไปแล

- ชายใดหน้าผากยื่นคิวโก่ง ตาลึก ขมับตอบ ชายผู้นั้นมักอาภัพหาความสุขมิได้ แม้จะมีเงินทองก็เดือดร้อนใจเสมอแล

- ชายใดหน้าผากแคบ แก้มยุ้ย คางแบน ท่านว่า เป็นคนอาภัพ ไม่มีอำนาจวาสนา สติปัญญาน้อย เป็นหัวหน้าคนมิได้แล

8.        ถ้าชายใดหน้าเสมอกัน หน้ากว้างพอสมควรเป็นคนมีบุญวาสนา เป็นเจ้าคนนายคนแล

9.        ถ้าชายใดหน้าผากกว้าง ไรผมสูงขึ้นไป เป็นพ่อค้าวานิชดี มักร่ำรวยเงินทอง และข้าบริวารมากแล

10.      ถ้าชายใดหน้าผากใหญ่ แต่แคบแหลม ผู้นั้นมักมีทุกข์มาก

11.      ชายใดหน้าบาง คางยื่น กระดูกแก้มโหนกเหี่ยวแห้ง ผู้นั้นมีปัญญาความคิดน้อย ทรัพย์น้อยจะเข็ญใจแล

12.      ชายใดหน้าผากบวม จมูกแบน จะเข็ญใจแล

- ชาย-หญิงใด มีหน้าผากรอยย่น ริ้วรอยหลาย ๆ เส้นขวางไปตามคิ้ว ท่านว่า เป็นคนเจ้าทุกข์ มีทรัพย์สมบัติก็ทุกข์ มักคิดฆ่าตัวตายโดยไม่มีเหตุผลแล

- ชาย-หญิงใด ระหว่างคิ้วมีรอยย่นเห็นได้ชัดมักเป็นคนแพ้สายตา มีสติปัญญาเลี้ยงตัวได้ แต่อาภัพพี่น้องน้อยแล

- ชาย-หญิงใด มีใบหน้าเอิบอิ่ม หน้าผากกว้างพอสมควรแก้มเอิบอิ่ม ท่านว่า ชายหญิงนั้นเป็นคนเจ้าปัญญา จะบริบูรณ์ด้วยทรัพย์บริวารมาก แต่หาความสุขไม่ได้แล

- ชาย-หญิงใด มีหน้าเล็ก หน้าผากแคบ ตัวอ้วนพีและเตี้ย ท่านว่าเป็นคนอาภัพพึ่งญาติพี่น้องมิได้ สติปัญญาน้อยและเข็ญใจแล

- ชาย-หญิงใด หน้าผากบวมผิดปกติ มีเนื้อมากแต่ตัวผอมเนื้อน้อยท่านว่า ชาย-หญิงนั้นขี้โรค สามวันดีสี่วันไข้ หาความสุขมิได้ แม้จะมีสมบัติมากก็ทุกข์ร้อนใจเสมอแล

สิทธิการิยะ อาจารย์ท่านำทนายไว้ ชายหญิงใดใบหน้าซีดเซียว แก้มผอมตอบเห็นกระดูก ท่านว่า จะเดือดร้อนใจตลอดเวลา หาความสุขกายสบายใจจริง ๆ มิได้แล

(หมายเหตุ ) คำทำนายเครื่องหมาย + นั้นเป็นของโหราจารย์ โบราณของไทยและต่างประเทศที่รวบรวมไว้

จึงนำมากล่าวไว้ในที่นี้ด้วย เพื่อให้ผู้อ่านได้นำไปประดับความรู้ในการสังเกตบุคคลที่เราสังคมด้วย ในวาระโอกาสอันสมควร)