เจ็ดตำนาน มงคลสูตร

 

เอวมฺเม สุตํ                                                   อันข้าพเจ้า(คือพระอานนท์เถระ)ได้สดับมาแล้วอย่างนี้

เอกํ สมยํ ภควา                                                   สมัยหนึ่ง  สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า

สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน                                    เสด็จประทับอยู่ที่เชตวันวิหาร

อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม                                    อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี  ใกล้เมืองสาวัตถี

อถ  โข  อญญฺตรา เทวตา                                   ครั้งนั้นแลเทพดาองค์ใดองค์หนึ่ง

อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา                                            ครั้นเมื่อราตรีปฐมยามล่วงไปแล้ว มีรัศมีอันงามยิ่งนัก

อภิกฺกนฺตวณฺณา                                                   ยังเชตวันทั้งสิ้นให้สว่าง

เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา                         พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับอยู่ที่ใด

เยน  ภควา  เตนุปสงฺกมิ                                    ก็เข้าไปเฝ้าโดยที่นั้น

อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ                                        ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว จึงถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว

อภิวาเทตฺวา                                                          ได้ยืนอยู่ในท่ามกลางส่วนข้างหนึ่ง

เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ

เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา                               ครั้นเทพดานั้นยืนในที่สมควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล

ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ                                 ได้ทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า

พหู เทวา มนุสฺสา จ                                            หมู่เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก

มงฺคลานิ  อจินฺตยํ                                               ผู้หวังความสวัสดี  ได้คิดหามงคลทั้งหลาย

อากงฺขมานา โสตฺถานํ                                        ขอพระองค์จงเทศนา  มงคลอันสูงสุด

พฺรูหิ มงฺคลมุตฺตตม

อเสวนา จ  พาลานํ                                              ความไม่คบชนพาลทั้งหลาย ๑

ปณฺฑิตานญฺจ  เสวนา                                         ความคบบัณฑิตทั้งหลาย  ๑

ปูชา จ ปูชนียานํ ความบูชาชนควรบูชาทั้งหลาย ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

ปฏิรูปเทสวาโส  จ ความอยู่ในประเทศอันสมควร

ปุพฺเพ จ  กตปุญฺญตา                                          ความเป็นผู้มีบุญอันทำแล้วในกาลก่อน ๑

อตฺตสมฺมาปณิธิ  จ                                              ความตั้งตนไว้ชอบ ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

พาหุสจฺจญฺจ สิปฺปญฺจ                                         ความได้ฟังแล้วมาก ๑  ศิลปศาสตร์ ๑

วินโย  จ  สุสิกฺขิโต                                               วินัยอันชนศึกษาดีแล้ว ๑

สุภาสิตา จ ยา วาจา วาจาอันชนศึกษาดีแล้ว ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

มาตาปิตุอุปฏฺฐานํ ความบำรุงมารดาและบิดา ๑

ปุตฺตทารสฺส  สงฺคโห                                          ความสงเคราะห์ลูกและเมีย ๑

อนากุลา จ กมฺมนฺตา การงานทั้งหลายไม่อากูล ๑

เอตมมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคงอันสูงสุด

ทานญฺจ  ธมฺมจริยา  จ                                        ความให้  ๑     ความประพฤติธรรม  ๑

ญาตกานญฺจ  สงฺคโห                                          ความสงเคราะห์ญาติทั้งหลาย ๑

อนวัชฺชานิ กมฺมานิ กรรมทั้งหลายไม่มีโทษ ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

อารตี วิรตี ปาปา ความงดเว้นจากบาป ๑

มชฺชปานา จ  สัญฺญโม                                         ความสำรวมจากการดื่มน้ำเมา ๑

อปฺปมาโท จ  ธมฺเมสุ ความไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

คารโว จ  นิวาโต  จ ความเคารพ ๑    ความไม่จองหอง ๑

สนฺตุฏฐี จ  กตญฺญุตา                                         ความยินดีด้วยของอันมีอยู่ ๑    ความเป็นผู้รู้อุปการะ

อันท่านทำแล้วแก่ตน  ๑

กาเลน  ธมฺมสฺสวนํ ความฟังธรรมโดยกาล ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

ขนฺตี จ โสวจสฺสตา                                             ความอดทน ๑  ความเป็นผู้ว่าง่าย ๑

สมญานญฺจ ทสฺสนํ                                             ความเห็นสมณะทั้งหลาย ๑

กาเลน ธมฺมสากจฺฉา ความเจรจาธรรมโดยกาล ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

ตโป จ พฺรหฺมจริยญฺจ                                          ความเพียรเผากิเลส  ๑  ความประพฤติอย่างพรหม ๑

อริยสจฺจาน  ทสฺสนํ                                            ความเห็นอริยสัจทั้งหลาย ๑

นิพฺพานสจฺฉิกิริยา จ                                           ความทำพระนิพพานให้แจ้ง ๑

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

ผุฏฐสฺส โลกธมฺเมหิ                                            จิตของผู้ใดอันโลกธรรมทั้งหลายถูกต้องแล้ว

จิตฺตํ ยสฺส น กมฺปติ                                             ย่อมไม่หวั่นไหว

อโสกํ วิรชํ เขมํ ไม่มีโศก  ปราศจากธุลี  เกษม

เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ                                               ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด

เอตาทิสานิ กตฺวาน                                             เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายกระทำมงคลทั้งหลายเช่นนี้แล้ว

สพฺพตฺถมปราชิตา                                              เป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ในที่ทั้งปวง

สพฺพตฺถ โสตฺถิ คจฺฉนฺติ ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทั้งปวง

ตนฺเตสํ มงฺคลมุตฺตมนฺติ                                    ข้อนั้นเป็นมงคลสูงสุดของเทพดา  และมนุษย์ทั้งหลายนั้นแล