จงดูกาย ในกายเถิด พี่น้องเอ๋ย
อย่าละเลย จงเพ่งจิต ไปที่”เขา”
ก็กายนี้ มันมิใช่ ของๆเรา
มันมัวเมา ลุ่มหลงปน ระคนกัน
มันทำงาน งานของมัน ใช่แสร้งว่า
มันจะมา มันจะเป็น เช่นแบบไหน
มันจะสูง มันจะดำ มันต่ำไป
แม้ขาวใส งามงด หมดราคี
มันก็เป็น เป็นของมัน เช่นนั้นแหละ
มันจะแปลก พิลึกคน หม่นหมองศรี
ก็ช่างเถอะ พี่น้อง พอกันที
มันจะดี หรือว่าชั่ว ก็ตัวมัน
มันจะเกิด มันจะแก่ ใช่แสร้งว่า
มันเคยมา ถามฉัน สักคำไหม
มันจะเจ็บ มันจะปวด มันจะตาย
มีตอนไหน ที่มันบอก เราก่อนเลย
มันทำงาน งานของมัน ตามระบบ
ไม่เคยพบ เคยเห็น ว่ามันเฉย
เดี๋ยวมันหิว เดี๋ยวมันอิ่ม มันไม่เคย
หยุดยั้งเลย สักเวลา น่าปวดใจ
มันอยากแก่ ก็แก่ไป ไม่ยอมหยุด
มันอยากทรุด เจ็บป่วยไข้ ไม่บอกหนา
มันอยากง่วง มันก็นอน ตามเวลา
มันก็พา กันหลับ บังคับเรา
ก็กายนี้ มันมิใช่ อย่างเราคิด
มันทำถูก มันไม่ผิด มันไม่เฉย
มันก็ทำ มันอย่างนั้น อย่าว่าเลย
จงวางเฉย เห็นว่าเป็น เช่นนั้นเองฯ
